Τα βελάκια είναι ένα παιχνίδι που πολλοί από εσάς πιθανώς γνωρίζετε και άλλοι θα ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα. Τα βελάκια βελτιώνουν τον συντονισμό χεριών-ματιών, τη συγκέντρωση, τον αυτοέλεγχο. Το παιχνίδι διεγείρει τη στρατηγική σκέψη. Είναι επίσης ένα αποτελεσματικό μέσο αντιμετώπισης του άγχους, καθώς αυξάνει την αυτοπεποίθηση. Τα βελάκια έχουν ενδιαφέρον, είναι προσιτό παιχνίδι και δεν χρειάζονται κάποιο ιδιαίτερο μέρος, ούτε ειδική φυσική κατάσταση για να παίξετε. Μάλιστα θα εξασκήσετε μερικές από τις δεξιότητές σας ενώ διασκεδάζετε. Το παιχνίδι δεν έχει ανώτατο όριο ηλικίας, αλλά υπάρχει ένας περιορισμός για τους μικρούς οπαδούς του, όσον αφορά το χειρισμό των βελών και της ασφάλειας, τους κανόνες και, φυσικά, τη μέτρηση πόντων.
Επιστροφή στον χρόνο: Απομυθοποίηση
Τα σύγχρονα βελάκια παίζονται περίπου ενάμιση αιώνα, λένε οι ερευνητές. Η British Association of Professional Darts Players εξηγεί ότι το παιχνίδι ήταν δημοφιλές σε παμπ σε διάφορα μέρη της Αγγλίας, διοργανώνονταν φιλικοί αγώνες και ακόμη και τουρνουά μεταξύ εκπροσώπων διαφορετικών μαγαζιών.
Αλλά αυτή δεν είναι μια ιδιαίτερα ρομαντική αρχή και οι οπαδοί των εμπνευσμένων ιστοριών αναζητούν τις ρίζες του παιχνιδιού από πολύ παλιά. Αναζητούν διαφορετικές ομοιότητες του παιχνιδιού αυτού με άλλα παιχνίδια με βέλη. Αυτή η αναζήτηση στην ιστορία γέννησε αρκετούς μύθους.
Κάποιοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι τα βελάκια προέρχονταν από την Αγγλία του 13ου αιώνα και όχι οπουδήποτε, αλλά κατά τη διάρκεια μιας σημαντικής μάχης. Άλλοι λένε ότι ο Βασιλιάς Χένρι ο 8ος διακρίνεται μεταξύ όσων έπαιζαν βελάκια, αλλά ο μονάρχης δεν απολάμβανε τόσο αυτό το παιχνίδι, όσο ένα παιχνίδι με βέλη, δημοφιλές εκείνη την εποχή στην ηπειρωτική Ευρώπη και συγκεκριμένα στη Γαλλία.
Επίσης, δεν ισχύει ότι έπαιζαν Darts στο πλοίο Mayflower, με τους πρώτους Άγγλους εποίκους στην αμερικανική ακτή. Οι ερευνητές διαψεύδουν άλλον έναν κοινό μύθο. Δεν υπάρχουν στοιχεία ακόμη ότι οι Άγγλοι αξιωματούχοι έπαιζαν βελάκια κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στο νησί. Και οι κυκλυκοί στόχοι δεν έχουν κατασκευαστεί ποτέ από τρίχες ζώων, σύμφωνα με ένα βιβλίο για το παιχνίδι του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.
Κυκλικός στόχος: εξέλιξη των υλικών
Στις αρχές της προέλευσης του παιχνιδιού στην Αγγλία, οι στόχοι ήταν «χειροποίητοι», φτιαγμένοι από κατόχους ταβέρνων ή από τεχνίτες που τους πλήρωναν σε τοπικές παμπ με μετρητά ή μπύρα. Οι πρώτοι στόχοι ήταν μικροί και θεωρήθηκε ότι το παιχνίδι ήταν σχετικά εύκολο. Για να γίνει πιο ενδιαφέρον, οι στόχοι μεγάλωσαν και έγιναν πιο περίπλοκοι. Χρησιμοποιούσαν φτελιά για την κατασκευή τους, αλλά δεν ήταν ανθεκτική και ήθελε συντήρηση. Υπήρχαν ακόμη στόχοι φτιαγμένοι από φλοιό βελανιδιάς και καουτσούκ. Τη δεκαετία του 1930, εμφανίστηκαν στόχοι από ίνες φυτών. Είναι πολύ πιο ανθεκτικά από τη φτελιά και έγιναν δημοφιλή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτοί οι στόχοι έγιναν γνωστοί ως στόχοι bristle, αλλά όπως aναφέραμε, δεν ήταν ποτέ κατασκευασμένες από τρίχες ζώων ή μαλλιά - η λέξη σημαίνει εκτός των άλλων ίνες και γενειάδα.
Πριν από το ντεμπούτο αυτών των στόχων, οι ποικιλίες των οποίων εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα, υπήρχε μια προσπάθεια να επικρατήσει ένας στόχος από πηλό, αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία.
Σήμερα, τα βελάκια υψηλής ποιότητας είναι κατασκευασμένα από ίνες σιζάλ. Οι στόχοι είναι επίσης κατασκευασμένοι από διάφορα υλικά όπως φελλός, συμπιεσμένο χαρτί και άλλα. Υπάρχουν επίσης ερασιτεχνικά ηλεκτρονικά βελάκια κλπ.
Όσον αφορά τα βέλη, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έχουν επίσης εξελιχθεί και διαφέρουν πολύ από τους προκατόχους τους.
Ποιός και γιατί δημιούργησε τα νούμερα στον στόχο;
Υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το ποιός και πότε εφηύρε το σύγχρονο σύστημα μέτρησης πόντων επάνω στον κυκλικό στόχο. Σύμφωνα με ορισμένους, δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον Άγγλο συνιδιοκτήτη της παμπ Brian Gemlin, αλλά αποδείχθηκε ότι το όνομά του εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία αν αυτός ο άνθρωπος υπήρχε γενικώς.
Άλλοι ισχυρίζονται, συμπεριλαμβανομένου του ερευνητή παιχνιδιών Patrick Chaplin, ότι το σύστημα δημιουργήθηκε από τον Άγγλο τεχνίτη Thomas Buckle και εφευρέθηκε το 1913.
Ωστόσο, όποιος ανακάλυψε το σύστημα το έκανε να περιορίσει τις επιτυχίες της τύχης, να προωθήσει την ακρίβεια και να τιμωρήσει την ανακρίβεια, κάνοντας τα βελάκια ένα παιχνίδι για άτομα με δεξιότητες. Επιπλέον, το παιχνίδι έχει γίνει παγκόσμιο εξαλείφοντας τις τοπικές διαφορές. Η δημοτικότητα του παιχνιδιού γέννησε την ανάγκη τυποποίησής του και οι επίσημοι κανόνες εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1920. Αυτή είναι επίσης η δεκαετία κατά την οποία το Λονδίνο φιλοξένησε το πρώτο τουρνουά.
Παιχνίδι τύχης ή δεξιοτήτων;
Στην αρχή της ύπαρξής τους, τα βελάκια δοκιμάστηκαν από τη βρετανική νομοθεσία, επειδή εκείνη την εποχή απαγόρευαν τα τυχερά παιχνίδια, ενώ τα παιχνίδια που απαιτούσαν δεξιότητες επιτρέπονταν. Ο σκοπός των αρχών είναι να σταματήσουν τα στοιχήματα ειδικά σε παμπ και να μην επιτρέπουν στους εργαζόμενους να στοιχηματίζουν τα χρήματά τους, συχνά υπό την επήρεια αλκοόλ. Έτσι, το ζήτημα εάν η επιτυχία στα βελάκια οφείλεται στην τύχη ή στην απόκτηση δεξιοτήτων αποτέλεσε αντικείμενο αντιπαράθεσης. Όταν το παιχνίδι ήρθε στην περιοχή Λιντς, έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν παράνομο. Το 1908, αυτό οδήγησε σε αγωγή, σύμφωνα με την British Association of Professional Darts Players.
Ένας ιδιοκτήτης παμπ στο Λιντς έπαιξε βελάκια στο μαγαζί του. Για να αποδείξει ότι τα βελάκια απαιτούν δεξιότητα και να μην καταδικαστούν, ο εναγόμενος κάλεσε έξυπνα ως μάρτυρα τοο τοπικό αστέρι του παιχνιδιού – William Anakin, γνωστό με το ψευδώνυμο Big Step, για να δείξει τι μπορούσε να κάνει στην αίθουσα του δικαστηρίου. Εκπλήρωσε με επιτυχία το έργο του.
Οι δικαστές εντυπωσιάστηκαν, οι κατηγορίες απορρίφθηκαν και τα βελάκια μπορούσαν να παιχτούν, αλλά χωρίς στοίχημα. Αυτή η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα και σίγουρα έχει τη σημασία της για την εποχή της και για την τοπική κοινότητα, αλλά πιθανώς η σημασία της για το μέλλον του παιχνιδιού είναι υπερβολική.
501 με 9 ρίψεις
Το Darts είναι ένα παιχνίδι και άθλημα και έχει εκατομμύρια θαυμαστές παγκοσμίως, διοργανώνοντας διαγωνισμούς και τουρνουά που μεταδίδονται επίσης στην τηλεόραση για να προσεγγίσει ένα μεγαλύτερο κοινό, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι παίκτες. Στην πραγματικότητα, το 1937, το BBC μεταδίδει ένα τουρνουά βελάκια για πρώτη φορά.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε αντίκτυπο στο παιχνίδι και παρέμεινε ερασιτεχνικό στην αρένα των παμπ, χωρίς να προσελκύσει μεγάλη προσοχή στα μέσα ενημέρωσης. Μόλις οι παίκτες της δεκαετίας του '60 κέρδισαν δημοσιότητα. Στα τέλη της δεκαετίας του '70, γεννήθηκαν “αστέρια” στα βελάκια.
Το 1984, στο τουρνουά, ο διάσημος παίκτης John Law κατάφερε να φτάσει το ρεκόρ του παιχνιδιού στα 501 με τον ελάχιστο αριθμό ρίψεων – 9, χάρη σε έξι συνεχόμενα τριπλά 20, ακολουθούμενα από το τριπλό 17, το τριπλό 18 και το διπλό 18. Φυσικά, αυτός είναι ο πρώτος παίκτης του οποίου το επίτευγμα τεκμηριώνεται. Στη συνέχεια, άλλοι παίκτες καταγράφουν τα σκορ τους στην ιστορία με παρόμοιο τρόπο, και περισσότερες από μία φορές, ενώ οι επιτυχίες τους προβάλλονται σε ζωντανή μετάδοση. Στα επόμενα χρόνια, η δημοτικότητα του παιχνιδιού αυξάνεται και το μεταμορφώνεται σε παιχνίδι για εκατομμύρια – οπαδούς, θεατές και έπαθλο στα τουρνουά.
Μπορεί, εάν παίζετε δυνατά, να είστε ο επόμενος που θα φτάσει τους 501 πόντους με 9 ρίψεις, ποιός ξέρει. Όπως και να έχει, είναι σημαντικό να είστε θετικοί, να διασκεδάζετε και να βελτιώνετε τις δεξιότητές σας.
